Mis gibi kokuyorsun sevgilim, hoş geldin. Kokun, asırlardır çürümüş ciğerlerime tekrardan can verdi. Hoş geldin gönlümün sahibi.

Bir ara çık gel Ve iyileÅŸtir, iyileÅŸmeyen yaralarımı Söz, gidiÅŸine kaç gözyaşı gerekiyorsa Dökerim …

Kimseye söyleme Sadece sen bil Sadece sen bil gideceğimi Ve küçük çocuk gibi ağlayan acılarını sustur Henüz parmaklarım değmedi ayrılığın yüzüne

Moralim bozuk ve her kadını sana benzetmeye baÅŸladım artık! Ä°hanet dolu silüetini her görüşümde baÅŸkasının yüzünde biraz daha yıkılıyorum! Yakınıyorum kendi kendime, ÅŸimdi sana baÅŸka biri taşıdığı kirli cümlelerle ‘aÅŸkım’ diyor deÄŸil mi? Ah aÅŸktan yoksun sevdam benim sende haklısın en az benim kadar! AÅŸktan habersizsin aÅŸkın sadece bir geceye sığdırılmadığını nereden bileceksin ki!?

Gizli bir satırsın içimde, gizli bir cümle! Bir türlü gururumun kapılarını yıkıp sana “seni seviyorum” diyemiyorum, seni dile getiremiyorum! Çünkü bir kez daha aldatılırım diye korkuyorum.

İnat etme, henüz gidecek kadar büyümedin! Bak çırılçıplak bırakırlar seni yalnızlığın ortasında, kalakalırsın öyle saçlarına dokunan olmaz.

Kadının terk edişi büyük boşluk yaratır Ama ihaneti yüreğe oturur Ve hiç bir gurur kaldıramaz!

Ve bir çift göz! Gözlerine ulaşamadı diye Göğsüne sığındı!

Sana demiştim değil mi? Herkesi gözbebeklerinin içine alma Ağlatırlar seni benim gibi!

Sahibin yok! Seni sahiplenen bir adam yok artık Uğruna geceyi kanatıp İhanet dolu sevdasını aklamaya çalışan bir çift avuç Yok!