Yaralarımla içli dışlı olmuşken Ve konuşabiliyorken yalnızlığımla İzinsiz eylem yapan bir gösterici gibi Şehrime geldin!
Kim sevdiğini biriyle paylaşabilir ki? “Hangi kalpsiz” derken!
Hep uykuya dalmak üzereyken yakalıyor özlem, hasretimin yakasından! “Uyuma” diyor, “son bir defa daha özle” …
Kapını sırf geçmişini unutmak için çalan birine, geleceğini asla açma …
Dilinin altında sakladığın güzel cümlelere hasretim sadece, silüetinin canı cehenneme …
Herkes rakı sofrasında unutmaya çalışıyor birini Ben açık bir çayla tazeliyorum her seferinde seni …
Unuttuğumuzu sandığımız birinin karşımıza çıkması en kötü rüyadır bence, hele ki aklımızın ucundan bile geçmiyorken kokusunun burnumuzun dibinden geçmesi en kötü kalp ritminin habercisidir.
Bu gece ölümü parmak uçlarımda hissediyorum. Kimsenin görmek istemediği bir fotoğraf karesi gibi yalnızım ve küskünüm bütün insanlara!
Er ya da geç Bitecekti bu aşk! Yetinmeye çalıştığımız bu sevda Ergeç gidecekti bizden!
Unutmaktan geçtim artık Ben, sen oldum! Verdiğin fotoğraf karesine sığdırdım özlemlerimi Ve buluşma sözü verip, geç kaldığın mekanlara bıraktım kokunu
