Her şeye rağmen hayat devam ediyor
Yokluğuna rağmen!
(Devamını Oku)

Küçük bir çocuktan farksızım
Oturmuş yaralarıma ağlıyorum!
Birini teselli edeyim derken
Bir diğeri ağlıyor
(Devamını Oku)

Gece gündüz özlediğim yetmezmiş gibi bir de gıkım çıkmadan sevdim seni! Hem de, tam da karşımdayken! Üstelik avuçların başkasının kalp atışlarını dinliyorken! Kimi seversem seveyim, benden adam olmaz artık! Çünkü ben, kalbine giden dağa tırmanırken acının en dibine baş aşağı düşmüş biriyim!
(Devamını Oku)

Kaç çarşaf örtersen ört!
Güneş, tenine vurdukça
İzmarit izleri gün yüzüne çıkacak!
(Devamını Oku)

Her şeyin bir sınırı var
Yalnızlığın da öyle!
(Devamını Oku)

Son sürgünümden bu yana eskisi gibi değilim! Eskitmeye başladı beni bu ömür ve bu şehir eksiltmeye devam ediyor beni! Duygularım her geçen gün zayıflaşıyor ve yeniliyor yalnızlığa, bununla birlikte sende bende eksiliyorsun.
(Devamını Oku)

Üzüyordu beni yalnızlık! Hatta kimi zaman ağlatıyordu bile, aldattığı bile oluyordu. Sonra, bir gün takvim yaprakları Şubat’ı gösterdi daha doğrusu gözlerini!

Şubatın ortasıydı, üşüyordum! Bununla birlikte yitiriyordum hayallerimi, bir hayatı bitirmek üzereydim. Hiçbir hayali gerçekleşmemiş ve sürekli yalnızlıkla imtihan edilmiş bu kalbi soğuk bir betona bırakmaya kararlıydım.
(Devamını Oku)

Ötesi, yalnızlaşıyor insan
Hele ki gecenin yarısıysa
Ve sen yoksan parmak uçlarında

Yalnızlaşıyorum giderek
Giderek üşüyor ritimleri kalbimin
Korkuyorum, kimsesizleştiriyor beni karanlık
Bir harf çalsa kapımı
Ya da bir cümle
(Devamını Oku)

Velhasıl sevgilim
Bundan böyle
Sevgilim değilsin!
(Devamını Oku)

Hiçbir kalbe sığamadın değil mi?
Daha doğrusu hiçbir beden tatmin edemedi seni
Hiçbir gece örtemedi çirkinliğini!
(Devamını Oku)